Είχαμε απλώσει πάλι την κουβέρτα μας στο γρασίδι και αράζαμε τεμπέλικα. Η Κατίνκα δεν είχε όρεξη να εξασκηθεί στο ελεύθερο. Ο Ρόμπι ήθελε να κοιτάζει τον ουρανό. Βαριόμασταν. Κι έτσι είπα να το αναφέρω.

«Ερχόμαστε μόνο μέρα εδώ» είπα. «Ναι, φυσικά» είπε η Κατίνκα, «και λοιπόν;»
«Ωραία θα ήταν να ερχόμασταν καμιά φορά και νύχτα» είπα.
«Νύχτα;» Με κοίταξε καλά καλά.
«Θα μπορούσαμε να το προσπαθήσουμε, θέλω να πω... Να πηδήξουμε τη μάντρα, για παράδειγμα... Για παράδειγμα, λέω...»
Εκείνη συνέχιζε να με κοιτάζει και κούνησε το κεφάλι της συμφωνώντας. «Το βρίσκω τέλειο...» είπε σιγανά. «Το βρίσκω πραγματικά τέλειο! Επιτέλους, θα κάνουμε κάτι παράνομο!»

Το Καλοκαίρι στην πισίνα μιλά για μια παρέα παιδιών, για την καθημερινότητά τους, τις ανησυχίες και τα όνειρά τους, τις συζητήσεις τους ένα καλοκαίρι, αυτό που περνούν δίπλα στην πισίνα, ένα καλοκαίρι που τα ωριμάζει, καθώς με χιούμορ προσπαθούν να προσαρμοστούν στην ηλικία τους και τα προβλήματά της.