Η μέθοδος της μπουρμπουλήθρας είναι ένα ποιητικό πεζό που γράφτηκε παράλληλα με την εξέλιξη της πανδημίας και συνδέει την Ιστορία και τις ιστορίες της, τα οικιακά φαντάσματα και τους απόηχους της παιδικής ηλικίας, τον τραχύ ρεαλισμό της υγειονομικής κρίσης με το φανταστικό και το ονειρικό στοιχείο. Ένα λούνα παρκ επάλληλων ιστοριών που ξεκινούν από ένα σπίτι της Αθήνας υπό συνθήκες αναγκαστικού εγκλεισμού και εξακτινίζονται στο ακινητοποιημένο παρελθόν και στο ρευστό μέλλον. Ένα παιχνίδι με μαγικές εικόνες, μισοτελειωμένα παζλ, ζογκλέρ, καθρέφτες, ατίθασα αιλουροειδή και αναγεννησιακούς μηχανισμούς σε αεικίνητη λειτουργία, που το συνέχει η δύναμη του συνειρμού και η ανώτερη πραγματικότητα των συσχετισμών.