Πρόκειται για μικρές ιστορίες, αφηγήματα στιγμών, εποχών, διαδρομών με «ήρωες» που οι περισσότεροι υπήρξαν παρόντες στην πραγματική ζωή. Σ αυτές τις μικρές φόρμες αφήγησης σημασία έχει η γωνία «διαφυγής» μέσα από το επίπεδο του ρεαλισμού και τις μαγικές διαστάσεις του Χρόνου. Δεν γνωρίζω πώς ακριβώς γίνεται αυτό, αλλά στις περισσότερες ιστορίες ήμουν εκεί ακόμα κι αν δεν υπήρχα. Ο αλγόριθμος της Λογοτεχνίας γίνεται αλγόριθμος ζωής αν ο δημιουργός, ο συγγραφέας, ο ποιητής, ο συνθέτης, μπορεί ν’ ανοίξει μια μικρή χαραμάδα φωτός στη στυγνή και φαιά πραγματικότητα. Τα υπόλοιπα είναι κριτική άποψη του καθενός και η ανάλογη διάθεση.