Σαν έρθουνε καιροί στερνοί,
εκεί κοντά στο τέλος,
κι αποφασίσεις ν’ ανοιχτεί
βιβλίο που ’χεις γράψει,
είν’ ευλογία να μη δεις
πόσα δεν είχες πράξει.

Για πόσα δεν πολέμησες
ποτέ να κατακτήσεις
και πόσους τόπους άφησες
ταξίδι να μην κάνεις.

Κείνα που ονειρευόσουνα,
κείνα που επιθυμούσες,
τον χρόνο σου τον ξόδεψες
πολλές φορές σ’ ανούσια.

Σαν έρθει η ώρα εκείνη εκεί,
είν’ ευλογία να μη δεις,
μιαν άλλη ιστορία,
από εκείνη που ’θελες
πραγματική πορεία.

Μα αν αλήθεια σου συμβεί…