Στο πρώτο μισό του 16ου αιώνα, όταν ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής εδραίωνε την παντοκρατορία του, η μοναδική πόλη-φρούριο της μικρής και άσημης Σκιάθου, βρισκόταν κτισμένη πάνω σ’ έναν θαλασσόπληκτο βράχο, όπου είχαν καταφύγει οι κάτοικοι για το φόβο των πειρατών.

Το νησί τελούσε αιώνες υπό την «προστασία» των Ενετών, απ’ τους οποίους όμως οι ντόπιοι υπέφεραν. Τότε ο περιβόητος κουρσάρος Μπαρμπαρόσα, για λογαριασμό του Σουλτάνου, ανέλαβε να «εκκαθαρίσει την ’σπρη Θάλασσα» απ’ τις διάσπαρτες ενετικές κτήσεις. Πρώτος σταθμός του, το 1538, το Κάστρο της Σκιάθου…

Το μυθιστόρημα αναδεικνύει, παράλληλα με το ρόλο των ισχυρών της σκοτεινής εποχής, το αίσθημα της αυτοσυντήρησης των υπόδουλων Ελλήνων και την ακόρεστη δίψα τους, να αναπνεύσουν το άρωμα της ελευθερίας.

Μέσα από τις μάχες, τους έρωτες, τις περιπέτειες, τις δολοπλοκίες, τις ίντριγκες, τις δεισιδαιμονίες και τα πάθη των ηρώων και με μια γραφή εξαιρετικά άμεση, ο συγγραφέας υφαίνει έναν συναρπαστικό ιστό στα όρια της αλήθειας και αποτυπώνει ανάγλυφα το αιματοβαμμένο πρόσωπο του κόσμου, την περίοδο μετά την Αλωση, σ’ ένα μοναδικό έργο που διαβάζεται κυριολεκτικά απνευστί, από την αρχή ως το τέλος.