Eνα βλέμμα μοναδικό, δύο μάτια διαφορετικά μεταξύ τους. Το ένα γαλάζιο και το άλλο πράσινο, το ένα παρατηρητής μίας συμβατικής πραγματικότητας, το άλλο μάρτυρας μίας αλήθειας απόκρυφης. Στη μάχη του με την πραγματικότητα ο γεννημένος στη Βαρκελώνη ζωγράφος με το ψευδώνυμο «Ελ Καμίνο» ανακαλεί τα πιο καθοριστικά γεγονότα της πολυτάραχης ζωής του, τα πιο ένοχα πάθη του. Προσπαθώντας να δραπετεύσει από τους δαίμονες του παρελθόντος έλκεται από τη φαινομενική ασφάλεια γνώριμων σημείων αναφοράς της Μαδρίτης όπου καιροφυλαχτούν παλιοί φίλοι και νέοι εχθροί. Εκεί δρα ως ζωγράφος-ανακριτής συνθέτοντας πορτρέτα που διεισδύουν στα βαθύτερα στρώματα της ψυχής.

Η δική του ψυχή διασκορπίζεται στον κόσμο που αποτυπώνει στους πίνακές του όταν έρχεται αντιμέτωπος με τις τραγικές συνέπειες που γεννιούνται στο χάος του έρωτα και της φαντασίας. Στο ιστορικό Τολέδο τα όρια μεταξύ νοητού και υλικού κόσμου γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα, η ασυμφωνία των οφθαλμών του κορυφώνεται, μεταπίπτει σε διαμάχη που θέλει νικητή και ηττημένο. Διαμάχη με τον ίδιο του τον εαυτό στην προσπάθειά του να αποκωδικοποιήσει την ανθρώπινη φύση.

Καλείται τελικά να εξηγήσει το νόημα και την αιτία των ψευδαισθήσεών του, να αποκαλύψει τα κομμάτια της αλήθειας που εντέχνως απέκρυψε, να αποτινάξει την απάτη του δίπολου. Θα το πράξει μέσω του μοναδικού του φίλου, του Ηρόφιλου, ή μέσω της μόνης γυναίκας που αγάπησε, της Ίριδας; Όμως σε ποιον απευθύνει την άτυπη εξομολόγησή του; Και ποια είναι η βαθύτερη επιθυμία του αν όχι η ελευθερία και η ευτυχία;