Περιδιαβάζοντας στα μονοπάτια του νου, ανάμεσα σε μνήμες, γεγονότα, βιωμένες ή ονειρικές εικόνες, πρόσωπα και καταστάσεις μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, κάποιες στιγμές θαρρείς πως διαρκούν αιώνια: εγγράφονται στο υποσυνείδητο ανεξίτηλα, σε ακολουθούν, σε στιγματίζουν...

Σε μια βόλτα μας καλεί ο συγγραφέας, μοναχική, στα περασμένα ή και στα μελλούμενα με φόντο τη θάλασσα, και την αγαπημένη Σαλονίκη. Περιπλανιόμαστε στις γειτονιές του 50, στη γενιά της θρεψίνης και του μουρουνόλαδου, της παγωνιέρας και του αραμπατζή, σε αυλές μονοκατοικιών με πλυσταριά και λουλούδια, ακούμε μουσικές και αφηγήσεις των προσφύγων που φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Ο δρόμος μας φέρνει στο σήμερα, στην αναζήτηση της αγάπης , της αναγνώρισης, της αλήθειας και της κατάρριψης του «δήθεν».

Ένας απολογισμός- απολογία, μια αναζήτηση της ζωογόνας «πηγής», ένα υπαρξιακό ταξίδι όπου ο μόνος εχθρός είναι «ο εαυτός μας και ο ίδιος ο δρόμος» .