Πρόκειται για την ασματική ακολουθία του οσίου πατρός Εφραίμ του Κατουνακιώτου, την μνήμη του οποίου η Εκκλησία μας τιμά στις 27 Φεβρουαρίου. Οι συγγραφείς σημειώνουν: Η ευλάβειά του εκδηλωνόταν ιδιαίτερα στην Θεία Λειτουργία. Λειτουργούσε καθημερινά ως τα γηρατειά του, όσο το επέτρεπαν οι δυνάμεις του. Συνεχώς σκεπτόταν την Λειτουργία της επόμενης ημέρας και προσευχόταν για να έχει αίσθηση Χάριτος. Σε αυτήν φανέρωνε όλο τον εσωτερικό του κόσμο, που έπασχε τα θεία. Ως λειτουργός ήταν μετάρσιος. Επέμενε στην μνημόνευση όσων γνώριζε και θυμόταν και όλους όσοι κατά καιρούς του ζητούσαν πνευματική βοήθεια. Ιδιαίτερα όμως μεριμνούσε για τους κεκοιμημένους, που ίσως να μην είχαν κάποιους να τους θυμούνται στις; προσευχές. Πολλές φορές όμως, όπως έλεγε, είχε πληροφορία για την κατάσταση αυτών που μνημόνευε. Όταν κάποτε ξεχνούσε να μνημονεύσει μερικούς, αισθανόταν ότι του έκαναν παράπονο. Ήθελε πάντοτε μετά την Λειτουργία να υπάρχουν κόλλυβα και να γίνεται Τρισάγιο. Η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Μέσα Ποταμού έχει ακόμη συγγράψει τις ακολουθίες των αγίων Βασιλομαρτύρων Ρομάνοφ καθώς και την ακολουθία «Πάντων των εν τω εικοστώ αιώνι διαλαμψάντων Αγίων».