Κομήτες να πέφτουν και τ άστρα να καίγονται
Εικόνες που μένουν φωνούλες που φεύγουνε
Καυτή μου μέρα, γεμάτη σαν όνειρο
Της ζωής μου τα χέρια κρατάτε με όμηρο
Ψυχούλες που φεύγουν κεράκια που λιώνουνε
Στάχτες που πέφτουν αναμνήσεις που μένουνε
Βροχούλα που ρέει του Θεού μας τα δάκρυα
Η βασίλισσα πίκρα κυβερνάει απ άκρια