Η υπέρβαση της «έννομης» τάξης των μνημονίων είναι πρωταρχικό χρέος για την Πολιτεία.

Τα θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων και των εκπροσώπων τους δεν πρέπει να είναι υποταγμένα στις ελευθερίες της αγοράς και το δίκαιο του ανταγωνισμού, πολύ περισσότερο στις πολιτικές λιτότητας, οι οποίες βασίζονται στις δημοσιονομικές πολιτικές και σε κάποια οικονομική βοήθεια. Αντίθετα, τα κοινωνικά δικαιώματα να είναι πλήρως αναγνωρισμένα ως προϋποθέσεις αναγκαίες για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο.

Ο συγγραφέας-μελετητής προσπαθεί να αναδείξει τη διαπάλη του δημοσίου με το ιδιωτικό συμφέρον καθώς και τη συμβολή των νομικών αγώνων -στο πεδίο της Δικαιοσύνης- όπου νόμοι, θεωρίες και εφαρμογές των κανόνων δικαίου κρίνονται υπό το φως των αρχών του Κράτους Δικαίου, ή κρίθηκαν στη σκιά του «δικαίου της ανάγκης».