Το χαλόου, Κοσμοναύτη είναι ένας αποχαιρετισμός σε κάθε παλιά μορφή που αλλάζει και μια αποδοχή απέναντι στην απουσία, την πιο δηλωτική πράξη της παρουσίας, απέναντι στον ου τόπο που αγκαλιάζει όλες τις εκδοχές. Στο παρόν βιβλίο, το μέρος αυτό είναι η Βαρσοβία.

Με κάποιους ήρωες να εκπροσωπούν το αδιάκοπο κάλεσμα προς ό,τι θυμίζει τη συμπαντική καταγωγή μας και άλλους να επιμένουν προς μια αισθητηριακή αντίληψη του κόσμου, οι αποχαιρετισμοί ολοένα και πληθαίνουν, γίνονται αναπόφευκτοι. Η Βάντα, η Ντάρια και ο Μιρόσλαβ συναντιούνται και απομακρύνονται, τηλεφωνούν και στέλνουν γράμματα, κι ως φωτεινά σήματα που αναβοσβήνουν, αναζητούν εκείνον τον κώδικα που θα τους επιτρέψει έστω να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλο καθώς οι φιγούρες τους θα διασταυρώνονται βιαστικά όταν θα ανάβει το φανάρι στη λεωφόρο Μαρσαλκόβσκα.