Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΣ Ο ΜΠΑΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΥ-ΓΟΥΛΙΕΛΜΟΥ Β ΤΗΣ ΠΡΩΣΙΑΣ

Οι Φαναριώτες του μέσου επιπέδου αποτέλεσαν την πλέον δραστήρια πολιτική ομάδα μέσα στον φαναριώτικο κόσμο. Σε ό,τι αφορά στη συγκεκριμένη οθωμανική πρεσβεία στην Πρωσία (1790-1792), πρόκειται για μια μάλλον αποτυχημένη διπλωματική προσπάθεια. Η δράση του Κωνσταντίνου Καρατζά ως μέλους της πρεσβείας μάς επιτρέπει να σχηματίσουμε μια σαφή εικόνα των διπλωματικών αρμοδιοτήτων των δραγομάνων των πρεσβειών που προέρχονταν ακριβώς από την ομάδα των μέσων Φαναριωτών με όλες τις δυνατότητες, αλλά και τους περιορισμούς που υφίσταντο γι αυτούς. Η διαβεβαίωση που κατέλιπε ο Καρατζάς στους Πρώσους, πως θα υποστήριζε με κάθε τρόπο τα πρωσικά συμφέροντα, έρχεται σε κατάφορη αντίθεση με την -είναι αλήθεια επιδεικτικά επαναλαμβανόμενη στις εφημερίδες του- ταύτισή του με την πολιτική της Πύλης. Οι Φαναριώτες κατανοούσαν εκ της πραγματικότητας πως το δικό τους συμφέρον ήταν διάφορο τόσο από αυτό της Πύλης, όσο και από αυτό των ξένων αυλών με σχετική εξαίρεση τους Ρώσους, όχι μόνο επειδή πολιτισμικά διέφεραν (Έλληνες ορθόδοξοι ανάμεσα σε Ρώσους ομοδόξους, Ευρωπαίους καθολικούς ή προτεστάντες και Τούρκους μουσουλμάνους), αλλά κυρίως επειδή η διαμάχη αυτών των πλευρών τους επέτρεπε να λειτουργούν ρυθμιστικά ανάμεσά τους και έτσι να υπάρχουν ως διπλωμάτες και ημιαυτόνομοι ηγεμόνες.