Το μυθιστόρημα "Οι ναυαγοί της Ανδρομέδας" είναι ένα ταξίδι από το παρόν του ιστορικού παρελθόντος στον μέλλοντα χρόνο του χθες. Δοσμένο με κλασική, φανταστική και υπερρεαλιστική γραφή, περιγράφει την ομορφιά των αισθημάτων και τη στέρηση της ελευθερίας του Μάρκου Ευγενικού και της Βασιλείας των Πόλεων. Δυο νέων που ζώνουν δραματικά την πατρική αυθεντία και την κρατική βία. Διαπομπεύονται, φυλακίζονται και απελευθερώνονται από τη νεραϊδομάνα, γυναίκα και μηχανή, για να οδηγηθούν "σε άλλη γη και σ άλλα μέρη", στον αστερισμό της Ανδρομέδας. Όλα διαδραματίζονται σε ένα ιστορικό χώρο και πλαίσιο, άλλοτε δοσμένο δραματικά και άλλοτε με διαλυτική ειρωνεία.

Η γλώσσα του είναι χαρίεσσα, με προσεγμένη γραφή, ανάλογη με το περιβάλλον: ερωτικό, δραματικό, του δικαστηρίου ή της φυλακής. Με αφήγηση που συνδυάζει τη μαγεία του φανταστικού με τη γνώση της ζωής, την ομορφιά των πραγμάτων, επιχειρεί την υπέρβαση του σύγχρονου και παντοδύναμου απλουστευτικού τρόπου γραφής και πλοκής.

Είναι ένα μυθιστόρημα προοπτικής και πραγματικότητας, που συνδυάζει την αναγεννησιακή "ζουγραφιά" και "στόρηση" με την ιστορική πραγματικότητα και την πολιτική επικαιρότητα.

Ένα κείμενο ανθρωπιάς και απελευθέρωσης, πραγματικότητας και οραματισμού, προσπάθεια διεξόδου από τα ανθρώπινα αδιέξοδα, στο χώρο του ετερόκλιτου "εδώ" και "εκεί", με έντεχνη γραφή που αποκλίνει από το τετριμμένο και την εκζήτηση.