Μια φορά κι ένα καιρό ο Αλή Μπαμπά... Τι ποιος Αλή Μπαμπά; Ο γνωστός. Αυτός που βρήκε το θησαυρό που έκρυβαν οι σαράντα κλέφτες σε μια σπηλιά. Θυμάστε; Λοιπόν, ο Αλή από τότε που έγινε πλούσιος υπέφερε. Είχε φοβερές αϋπνίες γιατί φοβόταν πως κάποιος θα τον κλέψει και αντί να απολαμβάνει τη ζωή του με τα πλούτη του, αυτός είχε χάσει τον ύπνο του.

Ένα πρωινό που πάλι δεν είχε κλείσει μάτι όλη νύχτα, αποφάσισε να πάει στη σπηλιά για να ελέγξει αν είχε πειράξει κανείς το θησαυρό του. Ήταν τόσο κουρασμένος από τα ξενύχτια που σαν έφτασε μπροστά από τη σπηλιά, δεν μπορούσε να θυμηθεί το σύνθημα για να ανοίξει η πύλη.

Ανοιξε τζάμι... Μαϊάμι...παλάμη... σαλάμι, φώναζε, μα η πόρτα της σπηλιάς παρέμενε κλειστή. Απογοητευμένος κάθισε κάτω και έβγαλε το κολατσιό του γιατί στο μεταξύ είχε πεινάσει. Μόλις είδε το σουσάμι στο κουλούρι του θυμήθηκε το σύνθημα. Σουσάμι άνοιξε, είπε και αμέσως ο βράχος που έκλεινε την είσοδο της σπηλιάς σύρθηκε στο πλάι.

Μπήκε μέσα μελαγχολικός και αφού τα βρήκε όλα στη θέση τους, για να περάσει η ώρα αποφάσισε να βάλει τάξη στη σπηλιά. Έβαλε τα νομίσματα με τα νομίσματα, τα κοσμήματα με τα κοσμήματα, όταν είδε κάτω από ένα κασόνι να προεξέχει ένα βιβλίο. Το πήρε στα χέρια του και το ξεφύλλισε. Κάθισε σε μια γωνιά και άρχισε να το διαβάζει. Είκοσι δύο ολόκληρες ιστορίες διάβασε και αποκαμωμένος ούτε που κατάλαβε πως τον πήρε ο ύπνος. Κοιμήθηκε βαθιά όπως δεν είχε κοιμηθεί εδώ και πολλά χρόνια. Όταν ξύπνησε γύρισε σπίτι του με το βιβλίο στα χέρια. Το διάβαζε και το ξαναδιάβαζε και ξεκαρδιζόταν στα γέλια. Τότε κατάλαβε ότι ο πραγματικός θησαυρός στη σπηλιά ήταν αυτό το βιβλίο που του χάριζε το γέλιο και έτσι ένα πρωί μοίρασε τους θησαυρούς στο χωριό του και κράτησε το βιβλίο που του άλλαξε τη ζωή. Μάλιστα πήρε ένα χοντρό μολύβι και έγραψε στο εξώφυλλο τον τίτλο του βιβλίου με μεγάλα γράμματα. «Ο Θησαυρός του Αλή Μπαμπά».

Από τότε κοιμόταν ήσυχος τα βράδια, γιατί δεν φοβόταν τίποτα και κανέναν και ας ένιωθε πιο πλούσιος από ποτέ.