Ναι, είναι συνηθισμένες αυτές οι ιστορίες, καθημερινές. Είναι όμως και ασήμαντες;... Κάποιοι θα έλεγαν πως είναι, γιατί δεν εκπλήσσουν κανέναν. Οι ήρωές τους δεν μπλέκουν σε απίθανες περιπέτειες, δεν παλεύουν με τρομερούς εχθρούς, δε σώζουν τον κόσμο από καταστροφές. Δεν έχουν τίποτα το ασυνήθιστο, τίποτα ξεχωριστό. Σε αυτούς θα μπορούσε η καθεμιά και ο καθένας μας ν αναγνωρίσει τον εαυτό του.

Αν όμως δούμε αυτές τις ιστορίες από άλλη οπτική γωνία, τότε το «συνηθισμένο» και το «ασήμαντο» χάνουν το «αδιάφορο» περίγραμμά τους κι αποκτούν ένα διαφορετικό νόημα. Ίσως γιατί, τελικά, η πιο όμορφη, η πιο μαγική, η πιο υπέροχη περιπέτεια που μπορούμε να ζήσουμε είναι η εκπληκτική περιπέτεια της δικής μας ζωής...