Η τέχνη απελευθερώνει τον άνθρωπο, λειτουργώντας ως καταλύτης, καθώς παραμερίζει τους υπαρξιακούς του προβληματισμούς και σπάζοντας τα δεσμά της ύπαρξής του τον ωθεί προς ένα σημαντικό ιδεώδες. Ο χορός είναι τέχνη, την οποία πολλοί μελετητές από διαφορετικά επιστημονικά πεδία προσπάθησαν να εξηγήσουν και να αναλύσουν. Ένα θέμα που ανέκαθεν κέντριζε και εξακολουθεί να κεντρίζει το ενδιαφέρον τους είναι η χρήση του χορού ως θεραπεία, με έμφαση στην ψυχολογική λειτουργία, ιδιαίτερα του πρωτογενούς χορού.

Στο παρόν βιβλίο αποτυπώνεται μια πορεία ζωής που, εκτός από προσωπικά βιώματα, γνώσεις, θεωρίες και απόψεις για τη χοροθεραπεία, περιλαμβάνει ευρήματα και συμπεράσματα από έρευνες για το θέμα αυτό, με βασική την έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε τμήματα της A Ψυχιατρικής Κλινικής του Αιγινητείου Νοσοκομείου του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το περιεχόμενο του βιβλίου θα φανεί πολλαπλά χρήσιμο στους επαγγελματίες της χοροθεραπείας, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις τους και δίνοντάς τους περισσότερα κίνητρα και ιδέες για το λειτούργημα που επιτελούν. Όσο για τους άλλους, τους πολλούς, που μπορεί να πιστεύουν ότι ο χορός καθόλου δεν τους αφορά, μάλλον θα ξαφνιαστούν όταν διαπιστώσουν πόσες άγνωστες αλήθειες κρύβει το σώμα και η κίνησή του.