Στη μεταπολίτευση, με την Ελλάδα ακόμα ρημαγμένη από τις πολιτικές διαφορές αλλά και τις κοινωνικές ανισότητες, τρεις φίλοι-ήρωες της καθημερινής ζωής κάνουν όνειρα-διαβατήρια για ένα καλύτερο μέλλον, τα οποία όμως χάνονται και σβήνουν αργά όσο οι ανθρώπινες σχέσεις δείχνουν τη διαστρεβλωμένη τους αντανάκλαση στον κόσμο που ζουν.

Στις Τρεις ευχές του Κώστα Γραμματικόπουλου, όλοι βγαίνουν από τον δρόμο τους και όλοι πρέπει να ξανά φτιάξουν τη ζωή τους. Να τη δομήσουν και να την ξανά χάσουν σε συνεχόμενο στρόβιλο από συναισθήματα και χαοτικές ανθρώπινες σχέσεις.

Και μέσα σε όλα αυτά, ένας σαλός μαγικός βοηθός που γνωρίζει εξαρχής τι πρόκειται να γίνει. Ψυχανεμίζεται την αλήθεια και τολμά να τη φωνάξει. Αλλά σε μιαν Ελλάδα αποπροσανατολισμένη, τέτοιες αληθινές φωνές έχουν το μειονέκτημα να μην ακούγονται και να χάνονται.

Από την αρχή μέχρι το τέλος της ιστορίας μας, η μόνη αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος κάθε άλλο παρά το τέλειο ον είναι της δημιουργίας. Τρωτός και αδύναμος, μαστίζε-ται από την καθημερινότητα και χάνεται πρίν ξανά σταθεί στα πόδια του και πριν χαθεί για μια ακόμη φορά με την πρώτη αφορμή.