ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Αν και ήταν άριστη μαθήτρια στο δημοτικό σχολείο, δεν συνέχισε στο γυμνάσιο, όπως άλλωστε γινόταν την εποχή εκείνη με τα κορίτσια που ζούσαν σε χωριά. Ωρίμασε στα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Βίωσε, όπως κάθε αγρότισσα, τη σκληρότητα της γεωργικής ζωής αλλά και την απλότητα και τις χαρές της μικρής κλειστής κοινωνίας του χωριού με τα όμορφα πανάρχαια ήθη και έθιμά του, των οποίων υπήρξε ενεργή και πιστή φορέας. Έπλενε στη σκάφη, πάστρευε το σπίτι και τις αυλές, θέριζε και αλώνιζε, κουβαλούσε άχυρο, φύτευε, σκάλιζε, μάζευε και αρμάθιαζε καπνό, έσπερνε, μάζευε και στουμπούσε νύχτα καλαμπόκι, ύφαινε, μπάλωνε, έδινε τροφή στα ζώα κι είχε έναν σωρό άλλες φροντίδες έξω και μέσα στο σπίτι.

Η μάνα μας ανήκε σε μια γενιά που έζησε στο μεταίχμιο των μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών του εικοστού αιώνα. Φεύγοντας τα μέλη αυτής της γενιάς ένα ένα, φορείς καθώς ήταν ενός πολιτισμού που έσβησε σιγά σιγά, πήραν μαζί τους όλα τα υπέροχα μυστικά του. Πήραν τα ήθη και τα έθιμα, τα δημοτικά τραγούδια, τους χορούς, τα λαϊκά παραμύθια. Πήραν την τεχνογνωσία της παραδοσιακής γεωργίας και της οικοτεχνίας, τις ζεστές ανθρώπινες σχέσεις, την απλότητα και τη λιτότητα του βίου τους.

Στα τελευταία της η μάνα μας βίωσε έναν διχασμό ανάμεσα στα παλιά που έφευγαν και στα καινούργια που έμπαιναν καταιγιστικά και απρόσκλητα στο σπίτι της μέσα από το κουτί της τηλεόρασης. Πονούσε για τα παλιά που χάνονταν και μπερδευόταν με τα καινούργια. Και δεν τα πήρε όλα τα παλιά μαζί της. Μας τα άφησε γραμμένα, ως ευχάριστη έκπληξη, σε έξι τετράδια. Εκεί, σ αυτά τα τετράδια, καταχωρεί τις αναμνήσεις, τα βιώματα και τις εμπειρίες της παλιάς ζωής του χωριού της.

Δημοσιεύουμε αυτή τη γλυκιά και πολύτιμη παρακαταθήκη της για να τιμήσουμε τον κόπο και τη μνήμη της.