Ο Γκέοργκ Λούκατς ήταν ο κορυφαίος μαρξιστής φιλόσοφος και λογοτεχνικός κριτικός στον 20ό αιώνα. Μετά το πέρασμά του στο μαρξισμό, με το ενδιάμεσο του Ιστορία και Ταξική Συνείδηση (1923), παρουσίασε πρωτότυπες επεξεργασίες σε πολλούς τομείς, που εμπλούτισαν και ανανέωσαν τη μαρξιστική θεωρία. Ανάμεσά τους μελέτες για την αστική φιλοσοφία, όπως Ο Νεαρός Χέγκελ και η Καταστροφή του Λογικού, αναρίθμητα βιβλία και δοκίμια για την τέχνη του 19ου και του 20ού αιώνα, μαρξιστικές πραγματεύσεις της αισθητικής και της κοινωνικής διαλεκτικής.

Στο παρόν βιβλίο περιλαμβάνονται τα πιο σημαντικά κείμενα του Λούκατς της δεκαετίας του 1920, γραμμένα στην περίοδο 1922-28: τα άρθρα λογοτεχνικής και φιλοσοφικής κριτικής στο βερολινέζικο περιοδικό Ρότε Φάνε (1922), η κριτική του στον Ιστορικό Υλισμό του Μπουχάριν (1925), τα φιλοσοφικά δοκίμια για τον Λασάλ (1925) και τον Μόζες Ες (1926) και οι Θέσεις του Μπλουμ (1928). Στα κείμενα αυτά ο Λούκατς ξεκαθαρίζει τις ιδεαλιστικές συγχύσεις του Ιστορία και Ταξική Συνείδηση, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα τις γόνιμες πλευρές του και εισάγοντας κομβικά θέματα της ώριμης σκέψης του. Παρμένα από κοινού μας εισάγουν έτσι με ένα κατανοητό και εύληπτο τρόπο στα πιο σύνθετα μονοπάτια του μετέπειτα στοχασμού του.

Στο εισαγωγικό δοκίμιό του ο Χρήστος Κεφαλής συζητά ολόκληρη τη διανοητική πορεία του Λούκατς, από το πέρασμά του στον Μαρξ ως τα ώριμα καταληκτικά έργα του. Αναλύει εκτενώς τις πιο σημαντικές μελέτες του αποτιμώντας τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη του μαρξισμού.