Τον Θανάση ?ήμου, απ' όσο θυμάμαι, τον συνάντησα μάλλον ως παιδί-θαύμα σε κάποιο βιβλικό επεισόδιο να υποδύεται τον ανιψιό του εξαρτώμενου από την ιδιότυπη περμανάντ του Σαμψών ζωγραφίζοντας την κυρία ?αλιδά πριν του κόψει τα μαλλιά αλά γκαρσόν. Αυτό συνέβη προτού ο 'Ασωτος Γιος αποκτήσει ιδιόκτητη Κυριακή κάνοντας πρώτα βούκινο την περίφημη μετάνοιά του. Τότε ακόμη η μετάνοια και η συγχώρεση (που θεωρούνταν παρενέργειες συναισθηματικές) δεν ήταν και τόσο της μόδας.

Ενήλικος πλέον ο Θανάσης ήπιε μαζί μου αρκετούς καφέδες ώσπου να συμφωνήσουμε ότι και οι δυο μας, παρά τη διαφορά ηλικίας, ήμασταν γενικά ασυγχώρητοι και αμετανόητοι σε κάποιες βασικές αρχές. Έτσι καταλήξαμε πως μερικές από τις ιστορίες που με απασχολούσαν παιδιόθεν μπορούσαν να εικονογραφηθούν και να υπονομευτούν με την καλύτερη, εννοείται, έννοια. Στο μεταξύ ο ’σωτος είχε γίνει φίρμα, εγώ όμως εστίαζα το ενδιαφέρον και στον άλλο αδερφό του, τον σεμνό κι εργατικό Σώτο, που η Βίβλος δυστυχώς τον ξεπετούσε άσπλαχνα. Ο ?ήμου συμμερίστηκε τη συμπάθειά μου για τον Σώτο και προχωρήσαμε.

Παράλληλα ένα επιβλητικό πτηνό, γνωστό ως Γαλοπούλα στη χώρα μας, πετώντας πανικόβλητο από Χριστούγεννα σε Χριστούγεννα και σε ημέρες των Ευχαριστιών στας Αμερικάς, έκανε καριέρα θλιβερή σαν κρέας υγιεινό με ελάχιστα λιπαρά. ?ηλαδή παυσιλιπαρή περίπτωση. Σκέφθηκα λοιπόν πόσο αδικημένο πουλί υπήρξε από τη μοίρα παρά το φυσικό του κάλλος.

Ο Θανάσης ?ήμου, όταν του εξήγησα το δράμα της Γαλοπούλας, ξέσπασε σε λυγμούς. Φυσικά τον παρηγόρησα λέγοντάς του πως εμείς οι δυο θα μπορούσαμε (σαν ένα είδος άτυπης ΜΚΟ) να την αποκαταστήσουμε, τουλάχιστον ηθικά, κάνοντάς την ηρωίδα μας. Τότε προέκυψε το ποιητικό-εικαστικό μανιφέστο με τον τίτλο «Η κατάρα της Γαλοπούλας», δίνοντας φωνή και κύρος στην ευγενή φύση αυτού του άκακου πτηνού. Πρέπει να τονίσω πως, αν και μεταξύ τους άσχετοι οι πρωταγωνιστές των ιστοριών μας, εν τούτοις συναντώνται κάτω από τους βιβλικούς αστερισμούς.

Οι εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», που με συνδέει μαζί τους βαθύτατη φιλία και κουμπαριά, άκουσαν με ευλάβεια τις δυο ιστορίες μας και συμφώνησαν πως έπρεπε να δουν το φως της ημέρας αποτελώντας παρακαταθήκη ευαισθησιών και κυρίως δημιουργικής ασάφειας για τις επόμενες γενιές Ασώτων, Σώτων και καταναλωτών κρεάτων χαμηλών λιπαρών. Πάνω απ' όλα όμως βρήκαν το θάρρος σε τούτους τους άκεφους καιρούς να τις εκδώσουν, σε μια εποχή που ο κόσμος εμπιστεύεται παθητικά την ύποπτη τεχνολογία από τη μια και από την άλλη βρίσκει άλλοθι σε φιλέτα γαλοπούλας, αγνοώντας τα δραματικά σενάρια που τις οδήγησαν σε κρεματόρια και επιφανείς συσκευασίες.

Για όλα αυτά ευχαριστούμε και σας και τα «Ελληνικά Γράμματα» από καρδίας.