Η Παρδαλοσκουφίτσα είναι ένα σύγχρονο παιδί. Ζει σε μια μεγάλη πόλη, ίσως ανάμεσά μας. Μπορεί να είναι εκείνο το παιδί που δεν μιλάει με κανέναν στα διαλείμματα. Ίσως, πάλι, να είναι ένα παιδί με διαφορετική εμφάνιση από τα άλλα ή με διαφορετικές δεξιότητες από τα υπόλοιπα. Μπορεί να ήμουν κάποτε εγώ ή ίσως να είσαι εσύ.

Αλλοτε θα τη βρεις ανάμεσα σε χαρούμενες παρέες παιδιών κι άλλες φορές κρυμμένη πίσω από τα βιβλία της να διαβάζει για κάποιο διαγώνισμα.

Θα τη συναντήσεις στον δρόμο για το σπίτι της γιαγιάς ή στο πάρκο να ψάχνει "εκείνο το κορίτσι...".

Μπορεί να σου θυμίσει εκείνο το παραμύθι, ξέρεις ποιο, εκείνο με τη γνωστή "Σκουφίτσα", μα δεν μοιάζουν καθόλου οι ιστορίες τους.

Βλέπετε, εμένα πάντα με στεναχωρούσε εκείνο το παραμύθι. Ήμουν πάντα με το μέρος του λύκου, του τόσο διαφορετικού πλάσματος από τη "Σκουφίτσα".

Εξάλλου, σε τούτη εδώ την ιστορία το "δάσος" μπορεί να είναι κάτι πιο αθώο, όπως το σχολείο της, και ο "λύκος" μπορεί να μην είναι κάποιος διαφορετικός από εκείνη. Μπορεί να είναι κάποιος ή κάποιοι που της μοιάζουν πολύ.

Έτσι, λοιπόν, αυτή είναι μια ιστορία για τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στα δικαιώματα των παιδιών, ανεξαρτήτου χρώματος, εμφάνισης, καταγωγής και δεξιοτήτων...

"Γιατί λύκοι υπάρχουν τόσοι πολλοί και τόσο πεινασμένοι εκεί έξω, που δεν φαντάζεσαι..."