Προσπαθώ -εδώ και μήνες-και ίσως πάρει χρόνια, να παρατηρήσω την αναπνοή χωρίς να την επηρεάσω. Είναι ίσως το δυσκολότερο πράγμα, και το πιο απλό. Μόλις προσπαθήσεις να παρατηρήσεις το ρυθμό της αναπνοής σου, αρχίζεις να την ελέγχεις. Αυξομειώνεις ταχύτητα, σταματάς, ξαναρχίζεις. Στόχος να μπορείς να δοθείς ελεύθερα στην παρατήρηση, με όλο το εύρος των αισθήσεών σου. Υπομονή-. Η παρατήρηση έχει μια γλυκιά σοφία. Δεν προσφέρει καμία κρίση, δεν κατηγορεί, δεν μπερδεύει το φαινόμενο -αυτό που παρατηρεί- με καμία ηθική διάσταση ή προβληματισμό, δεν καλύπτει το φαινόμενο με το πέπλο του παρατηρητή. Παρατηρεί αυτό που είναι, που δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που είναι.