Παρά τα όσα υποστηρίζει η επικρατούσα πολιτική και ιδεολογική άποψη της εποχής μας και παρά τα όσα, ειλικρινά και ανεπιτήδευτα, φρονεί η πλειοψηφία των πολιτών, η διαρθρωτική κρίση η οποία εδώ και δέκα χρόνια πλήττει την ελληνική κοινωνία, δεν ήταν ούτε άδικη, ούτε απρόσμενη. Όλως αντιθέτως, η κρίση αυτή προέκυψε ως φυσιολογική και αναπόφευκτη συνέπεια των αβίαστων μακροχρόνιων επιλογών και των ενδιάθετων ροπών του πλειοψηφικού τμήματος του ελληνικού λαού.

Οι συγγραφείς του τόμου Ζήτημα εθνικής επιβίωσης, που περιλαμβάνει κείμενα τα οποία γράφτηκαν για το συγκεκριμένο θέμα από το 2008 έως σήμερα, θεωρούν πως για την αναπροσαρμογή της πορείας της ελληνικής κοινωνίας, πριν η παρούσα κατάσταση αποκτήσει χαρακτήρα μόνιμης εθνικής παρακμής, ακόμη περισσότερο από μια φωτισμένη ηγεσία απαιτείται ένας φωτισμένος λαός. Ένας λαός, δηλαδή, που αποδέχεται τις δυσκολίες του βίου και δεν αποστρέφει το βλέμμα από την πραγματικότητα και την ανάγκη ριζικών αλλαγών της, δοθέντος μάλιστα ότι η έξοδος από την κρίση μπορεί να προκόψει μόνο μέσα από το ξεπέρασμα του παρασιτικού χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας με τη δημιουργία μιας ισχυρής παραγωγικής βάσης στην οικονομία της.

Υπό το συγκεκριμένο πρίσμα, λοιπόν, τα κείμενα του παρόντος τόμου φιλοδοξούν να χρησιμεύσουν ως ένας συνοπτικός οδηγός για τις επιβαλλόμενες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, με σκοπό την εθνική μας επιβίωση.