Η Θάλεια ήταν μια θαρραλέα γυναίκα, πετυχημένη ερευνήτρια στο χώρο της Αστροφυσικής επιστήμης. Τώρα, όμως, στα εβδομήντα της -συνταξιούχος, ολομόναχη και με προβλήματα υγείας- ένιωσε πόσο άδεια υπήρξε η ζωή της καθώς δεν είχε γευτεί τα πιο απλά πράγματα, όπως η συντροφικότητα, ο γάμος, ένα παιδί.

Το υπαρξιακό πρόβλημα, λυμένο ορθολογιστικά από πλευρά της, εμφανίζεται υποσυνείδητα, όταν πέφτει σε υπεργλυκεμικό κώμα. Στο διάλογο που είχε με... το Θεό-ή με τον εαυτόν της- τέθηκαν βασικά ερωτήματα που απασχολούν και βασανίζουν σχεδόν όλους τους ανθρώπους από καταβολής κόσμου.

Υπάρχει «ζωή» μετά το θάνατο;
Υπάρχει Παράδεισος και Κόλαση; Είναι ή όχι, επινόηση του ανθρώπου ο Θεός; Μήπως ο άνθρωπος έχει ανάγκη από κάποια θεϊκή οντότητα που να την υπακούει, να την εκλιπαρεί για χάρες, αλλά και να της... αποδίδει ευθύνες για τα κακώς τεκταινόμενα;