Η Σχολή Γυναικείας Μορφώσεως, που αργότερα της είχαν δώσει οι ιδιοκτήτες τον πομπώδη τίτλο Ακαδημία Γυναικείας Μορφώσεως, δεν ήταν ούτε ανώτερη ούτε μέση ούτε καν παιδεία. Ήταν μια κερδοφόρα επιχείρηση, που δημιούργησαν στη δεκαετία του '20, με πελατεία κακομαθημένα πλουσιοκόριτσα που οι γονείς τους τα προόριζαν για νυφοπάζαρα περιωπής.

Διδάσκονταν σ’ αυτή την ακαδημία ό,τι χρειάζονταν τα κορίτσια της «καλής τάξης» - γαλλικά, αγγλικά, πιάνο, χορό, ζωγραφική, λίγα πασαλείμματα ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, ιστορία της Τέχνης, γυμναστική, υγιεινή, κεντήματα και μαθήματα μαγειρικής, «Πώς να ικανοποιείτε τον στόμαχον του μέλλοντος συζύγου με γαργαλιστικά εδέσματα...», όπως έλεγε και η στρουμπουλή καθηγήτρια των οικοκυρικών κυρία Φούλα.

Τα περισσότερα κορίτσια την ανέχονταν αυτή την υποβαθμισμένη ψευτοπαιδεία. Ήταν όμως και κάμποσα άλλα, θύματα του συντηρητισμού των γονιών και των κηδεμόνων τους, που τα τραβούσαν από το κλασικό γυμνάσιο, για να πάψουν να ονειρεύονται πανεπιστημιακές και άλλες ανώτερες σπουδές, κι ας είχαν και μυαλό και θέληση για κάτι καλύτερο.
(απόσπασμα από το «Γράμμα από τα παλιά»)

30 διηγήματα που καλύπτουν 60 χρόνια από τη ζωή της συγγραφέως και της χώρας.