ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΠΛΕΓΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ 1922-1974

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να μελετήσει τρόπους με τους οποίους αναπαρίσταται σε νεοελληνικά μυθιστορήματα των χρόνων 1922-1974 μια διπλή δοκιμασία ανάμεσα στα μέλη ενός οικογενειακού πλέγματος: τόσο μια ενδογενή κι εσωτερική που μπορεί να προέρχεται από τους κόλπους της οικογένειας όσο, και πρωτίστως, μια εξωγενή δοκιμασία που ξεφεύγει από την επικράτεια του οίκου, αντιμετωπίζει γεγονότα κατά το μάλλον ή ήττον καθοριστικά που υπερβαίνουν τα όρια του ατομικού και του οικογενειακού βιώματος και ως προς τις αιτίες και ως προς τις επιπτώσεις τους.

Μερικά ερωτήματα που αντιμετωπίζονται είναι: Πώς οργανώνονται οι τρόποι της οικογενειακής εξουσίας και πώς προβάλλονται οι έννοιες των απογόνων, της κληρονομικής μεταβίβασης και της διαδοχής; Πώς το καθένα από τα επιλεγμένα κείμενα καταστρώνει και προβάλλει οικογενειακές δομές σε συνδυασμό με κοινωνικές, ταξικές, ιστορικές, πολιτικές συνθήκες και πώς οι συγγραφείς αντιλαμβάνονται την επικοινωνία ανάμεσα στις ιδιωτικές ζώνες της οικογενειακής εστίας και τη δημόσια σφαίρα;

Η εργασία παρακολουθώντας στο πεδίο της αφηγηματικής αναπαράστασης αισθητικούς και ιδεολογικούς μετασχηματισμούς δοκιμάζει απαντήσεις και αναδεικνύει τομές ειδικά ανάμεσα στα μεσοπολεμικά και τα μεταπολεμικά χρόνια.