ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΑΤΙΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ WILLIAM BLAKE

Ο ενορατικός χαρακτήρας του έργου του Ουίλιαμ Μπλέικ είναι γνωστός σ' όλον τον κόσμο. Ο ποιητής, ζωγράφος, χαράκτης, μυστικιστής, οραματιστής και προφήτης της αγγλικής λογοτεχνίας της Ρομαντικής περιόδου με το μοναδικό και ιδιαίτερο πνεύμα επιδιώκει να αναμορφώσει την Αγγλία της εποχής του αισθητικά.

Στο σύνολο του συγγραφικού και καλλιτεχνικού του έργου κυριαρχούν οι αισθητικές κατηγορίες του μεγαλειώδους, του ωραίου και του άσχημου. Η αισθητική κατηγορία του μεγαλειώδους είναι η φαντασία του ανθρώπου, την οποίαν ο συγγραφέας ταυτίζει με τον Ιησού Χριστό. Ο Μπλέικ όσο κανένας άλλος από τους Ρομαντικούς ποιητές έδωσε στη φαντασία την ύψιστη θέση στην κοσμοθεωρία του.

Η ωραιότητα ορίζεται ως καθαρή σεξουαλική ενέργεια και διανοητική ομορφιά. Η ανθρώπινη υπόσταση δίχως φαντασία και καθαρή ενέργεια εμπίπτει στην αισθητική κατηγορία του άσχημου, του αρνητικού μεγαλειώδους που είναι η λογική αντίληψη της γήινης πραγματικότητας, η ακάθαρτη σεξουαλική ενέργεια και η διανοητική αδράνεια.

Ο άνθρωπος στην κατάσταση του λάθους βιώνει την πραγματικότητα ως Σπέκτρα. Δυνατοί, ωραίοι και άσχημοι άνθρωποι απαρτίζουν τη ζωή, τη γήινη ύπαρξη. Η κατασκευή της γυναικείας ταυτότητας ανάμεσα στην ωραιότητα και στην υλική πραγματικότητα αποδεικνύει την καταλυτική δύναμη της λογικής αντιμετώπισης της ζωής και τις δύσκολες, πολλάκις αναγκαστικές επιλογές της επιβίωσης κάθε γυναίκας. Η αληθινή θρησκεία δημιουργεί την αληθινή τέχνη έχοντας κοινή τους βάση το Μεγαλειώδες της Φαντασίας.