Ο Αντώνης είναι υπαρκτό πρόσωπο. Τότε που γνωριστήκαμε, ήταν ένα παιδί 10 χρονών. Τώρα είναι ένας ωραίος έφηβος. Τότε έδινε τη δική του μάχη κατά της λευχαιμίας με όπλα του τη μουσική, το χορό και την αφήγηση περιπετειών. Τώρα, με τη χαρά του ήλιου, τραγουδάει την ομορφιά του κόσμου. Γιατί μ' αρέσει η ζωή άμα γελά και τρέχει. Γι' αυτό χορεύω δίπλα της μαζί της για να μ’ έχει.
Ο Αντώνης είναι το κάθε νοσηλευόμενο παιδί που όλα μαζί ενώνουν τις δυνάμεις τους να νικήσουν τον καρκίνο και να φέρουν πάλι τον Ήλιο της χαράς στα πρόσωπά τους, στις οικογένειές τους, σε όλους εμάς!

Το διήγημα βασίζεται σε τρεις φάσεις - περιόδους:
Στην πρώτη περίοδο της ηρεμίας, της ασφάλειας και των καθημερινών συνηθειών των παιδιών. Στις κρυμμένες χαρές της καθημερινότητάς μας, που συνήθως τις προσπερνάμε με την ετικέτα της ρουτίνας.
Η δεύτερη περίοδος είναι εκείνη της διάγνωσης της ασθένειας, των εξετάσεων, των επεμβάσεων, των χημειοθεραπειών, της μακρόχρονης νοσηλείας, της ανασφάλειας και του άγχους. Τότε που σκοτεινιάζουν οι μέρες, παγώνει το χαμόγελο, βασιλεύει η αγωνία.
Τέλος, είναι η φάση της αποφασιστικότητας για αγώνα και προσπάθεια με στόχο τη νίκη κατά του καρκίνου. Μέσα από τη συλλογική προσπάθεια και δράση επιστημονικού, ιατρικού προσωπικού, νοσηλευτών, γονέων, φίλων, εθελοντών, με πρωτοστάτες τα παιδιά, ανατέλλει και πάλι ο Ήλιος της ζωής. Μέσα από την Πίστη στο στόχο της αντιμετώπισης της ασθένειας γεννιέται η Ελπίδα της νίκης!
Ευχή όλων μας είναι η γρήγορη αποκατάσταση της υγείας των μικρών αγωνιστών, νικητών της ζωής!»