"Ο Σελινούντας είναι ο κόσμος, είναι μια τάξη που την ορίζουν κινήσεις γλύκες και ήρεμες, μια αρχέγονη λιτότητα που αδυνατεί ν' αναμετρηθεί με τη γενική παγκόσμια τρέλα.
Ο Σελινούντας είναι μια σκηνή στην έρημο, όπου είσαι ή βοσκός ή καμήλα δεν είναι το παλάτι της Βαβυλώνας ούτε η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Μόνο από μια τέτοια σκηνή μπορεί να προέλθει κάτι που να φέρνει την αλήθεια, γιατί ο Σελινούντας δεν είναι φιλοσοφική αλληγορία, ούτε εικονική, πόσο μάλλον ταξική είναι η ιστορία καθαυτή".
Σ' ένα χωριό της Σικελίας, οι κάτοικοι έχουν ξεχάσει τις σημασίες των λέξεων. Μόνο ο Νικολίνο τις θυμάται και διηγείται τα γεγονότα που οδήγησαν τον τόπο του σ' αυτή την παράδοξη κατάσταση.
Σε τι οφείλει το προνόμιο της μνήμης ο Νικολίνο; Ως παιδί, γνωρίζεται μ' έναν βιβλιοπώλη που καταφτάνει στον Σελινούντα. Ο μυστηριώδης αυτός άνθρωπος ανοίγει ένα βιβλιοπωλείο όχι για να πουλάει τα βιβλία του, αλλά για να τα διαβάζει στους άλλους. Πολλοί ντόπιοι δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι τον ξένο και τον αποκαλούν δαίμονα.

Το παράξενο παραμύθι που στήνει ο Roberto Vecchioni είναι μια σύγχρονη παραβολή για τη διαφορετικότητα και για τη δύναμη της δίψας για μάθηση ενάντια στην άγνοια.