Το μυαλό δεν έπαψε ποτέ να γυρνάει στο παρελθόν...
Η καρδιά δεν έπαψε ποτέ να αγαπά...
Η μνήμη δεν έπαψε ποτέ να θυμάται...

Τα όνειρα του χθες, ναυάγιο του σήμερα. Κάθε εικόνα σαν ζωγραφιά τελειωμένου ονείρου. Ακόμη τους βλέπω όταν κλείνω τα μάτια. Σαν πέπλο που πέφτει κάθε βράδυ για να με σκεπάσει.

Η πραγματικότητα, θεατής καθισμένος στην πρώτη σειρά, ανέμενε το τέλος της παράστασης. Μιας παράστασης που έκρυβε τον απρόβλεπτο θάνατο, τον τρόμο, τον φόβο, απατηλές ελπίδες, τον αέναο έρωτα, ασύλληπτα όνειρα και τον λυγμό μίας ψυχής στα 17 της χρόνια. Θα βιώσετε από την αρχή τον χειρότερό της εφιάλτη.

Μέρες και νύχτες που υιοθέτησε η κόλαση. Θα δείτε τον έρωτα που εισβάλλει στη ζωή της να τη σώζει, σκοτώνοντάς τη την ίδια στιγμή. Μια αγάπη που παρά τα εμπόδια που συναντάει, παραμένει ζωντανή παλεύοντας να αγγίξει την ευτυχία.

Μα της μοίρας της αρέσει να παίζει παιχνίδια και εκεί που πρόκειται να σφίξουν το μέλλον τους στα δικά τους χέρια, τους το παίρνει πάλι πίσω ξανά και ξανά.
Αραγε ποιο μέλλον τους επιφυλάσσει η μοίρα;
Θα συναντηθούν κάποια στιγμή στο ίδιο σημείο της ζωής τους;
Θα βρουν τον δρόμο για την ευτυχία;
Ένας αναπάντεχος έρωτας.
Ο δικός τους έρωτας, ο οποίος τους κυνηγάει σαν κατάρα.
Η δική τους κατάρα!