ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΕΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ

Το Μακεδονικό Ζήτημα είναι από τα παλαιότερα διεθνή προβλήματα με 150 χρόνια ιστορίας. Στον ενάμιση αυτόν αιώνα το Μακεδονικό άλλαξε μορφές και σχήμα, όμως οι αρχικοί του πρωταγωνιστές παρέμειναν κατά βάση οι ίδιοι: η Ελλάδα και οι Έλληνες, η Βουλγαρία και οι Βούλγαροι, η Σερβία και οι Σέρβοι, και ένας σλαβόφωνος πληθυσμός, αιωρούμενος μεταξύ των τριών αυτών δυναμικών εθνών, το μεγαλύτερο τμήμα του οποίου κατέληξε να γίνει ένα νέο έθνος των Βαλκανίων κατά τον 20ό αιώνα, κάτι που δεν ήταν αποδεκτό από τα τρία άλλα παλαιότερα έθνη.

Η διένεξη Αθήνας-Σκοπίων δεν αποτελεί μια κλασική διακρατική διένεξη, συνοριακή ή αλυτρωτική, αλλά κατά κύριο λόγο μια συναισθηματικά φορτισμένη αντιπαράθεση εθνικών ιστορικών αφηγήσεων και εθνικών ταυτοτήτων, κάτι που την καθιστά πολύ δύσκολη στην επίλυση της. Ενώ η διένεξη Σόφιας-Σκοπίων αποτελεί κι εκείνη σύγκρουση εθνικών ταυτοτήτων/ιστορικών αφηγήσεων, η οποία μάλιστα είναι ακόμη βαθύτερη από τη διαφορά Αθήνας-Σκοπίων και ακόμη πιο δύσκολη στην επίλυσή της.

Η μελέτη αυτή αποτελεί μία συνολική παρουσίαση και ανάλυση του Μακεδονικού Ζητήματος, καταλήγοντας με την επίλυση της διένεξης Αθήνας-Σκοπίων με λύση θετικού αθροίσματος χωρίς νικητές και ηττημένους.