Ο συγγραφέας ακολουθεί δύο δρόμους ή τρόπους για να δείξει την ύπαρξη και την ενεργό παρουσία του Θεού. Ο πρώτος τρόπος είναι εμπειρικός, είναι χειροπιαστός. Ο δεύτερος τρόπος είναι λογικο-ιστορικός.

Στο βιβλίο αυτό ακολουθεί τον πρώτο τρόπο. Καταγράφει ολοζώντανες μαρτυρίες θαυμαστών εμφανίσεων κεκοιμημένων (νεκρών) ανθρώπων ή θαυμαστών παρεμβάσεων του Θεού, μέσω των αγίων.

Μαρτυρίες οι οποίες δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, διότι τεκμηριώνονται όχι μόνο από τη μαρτυρία ενός ανθρώπου αλλά περισσότερων.
Όταν εμφανίζονται νεκροί σε ζωντανούς ανθρώπους, έναν χρόνο ή περισσότερα χρόνια μετά την κοίμησή τους, σημαίνει ότι οι νεκροί είναι «ζωντανοί» και ζουν σε κάποια άλλη κατάσταση, σε κάποια άλλη ζωή, και επομένως «ζει Κύριος ο Θεός».
Όταν οι άγιοι παρεμβαίνουν στη ζωή των ανθρώπων, ανταποκρινόμενοι σε παρακλήσεις, με τόσο ολοφάνερο τρόπο, σημαίνει ότι «ζει Κύριος ο Θεός».