ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΚΕΨΗ

Η Κίνα και η Ελλάδα είναι από τις χώρες που ανέπτυξαν την παρουσία τους αδιάλειπτα μέσα στην ιστορία. Από τους μυθικούς βασιλιάδες της αρχαίας Κίνας και τους μυθικούς ήρωες της αρχαίας Ελλάδας έως και σήμερα, οι δύο χώρες, χάρη στον πολιτισμό τους, έδειξαν αξιοσημείωτη αντοχή στον χρόνο και τις ανατροπές που σάρωσαν άλλες ακμάζουσες κοινωνίες και τις οδήγησαν σε εξαφάνιση.
Μελετώντας την αρχαία κινεζική και την αντίστοιχη αρχαιοελληνική γραμματεία, σε μια πλειάδα από επιφανείς αρχαίους Κινέζους και Έλληνες στοχαστές, διαπιστώνονται ιδέες με εκπληκτικές αναλογίες ή και ομοιότητες.

Στους δύο αυτούς ανθρωπογεωγραφικούς και πολιτισμικούς κύκλους και σε μια ιστορική περίοδο (6oς αιώνας π.Χ. - 3ος αιώνας π.Χ.), που φαίνεται ότι δεν ήταν σε επαφή μεταξύ τους, επιχειρείται με την παρούσα διατριβή να μπουν σε έναν διάλογο οι ιδέες αντίστοιχων στοχαστών και να ψηλαφηθούν οι κοινές διαδρομές, σημεία που συναντιούνται, διαφοροποιήσεις, ταυτότητες, συμμετρίες, αναλογίες, ομοιότητες, συμφωνίες και βεβαίως οι ασυμφωνίες.

Προσεγγίζονται ανά ζεύγη, μέσω της συγκριτικής ανάλυσης, οι κοινοί φιλοσοφικοί τόποι δέκα αρχαίων Κινέζων και δέκα αντίστοιχων Ελλήνων στοχαστών, οργανωμένοι γύρω από έναν βασικό κοινό πυρήνα: την οικουμενική αγάπη στον Mo Zi και τον Πυθαγόρα, τη φυσική ροή του κόσμου στον Ηράκλειτο και τον Lao Tse, την ιστοριογραφική διήγηση στον Ηρόδοτο και τον Sima Qian, τους νόμους στον Πρωταγόρα και τον Shang Yang, την ηθική στον Κομφούκιο και τον Σωκράτη, τη σχέση του φυσικού και του μεταφυσικού στον Αντισθένη και τον Zhouang Zi, τη στρατηγική του πολέμου στον Ξενοφώντα και τον Sun Tzu, τη δικαιοσύνη στον Meng Zi και τον Πλάτωνα, τον φιλοσοφικό ρεαλισμό στον Αριστοτέλη και τον Xun Zi, την πολιτική αποτελεσματικότητα στον Θουκυδίδη και τον Han Fei Tze.