Τότε ακόμη δε γνώριζα πώς εκδηλώνεται ο έρωτας, ούτε τη δύναμη με την οποία μπορεί να σε στριμώξει σε μια γωνιά και να σου κόψει την ανάσα.

1978. Πόντε, ένα μικρό χωριό στη βόρεια Ιταλία, γεμάτο δάση, σκουπίδια και ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο. Ένα ανυπόφορα καυτό καλοκαίρι, όπως πολλά άλλα, μαραμένα λουλούδια και βόλτες στους καταρράκτες. Ο Ελία είναι δεκαέξι χρόνων και ζει σ’ ένα απομονωμένο σπίτι με τους γονείς του. Η ζωή του είναι τόσο συνηθισμένη ώστε ακόμη και την ελάχιστη ευτυχία που βιώνει την αποδέχεται ως κάτι το φυσιολογικό. Μέχρι τη μέρα που η όμορφη ’ννα επιστρέφει στο Πόντε και σπρώχνει τον Ελία στην ενηλικίωση. Και τότε τα πάντα αλλάζουν. Ο πατέρας του Ελία, ο Έτορε, απολύεται από τη δουλειά του και περιπλανιέται χαμένος στα δαιδαλώδη μονοπάτια του νου του. Ένα νεαρό αγόρι δολοφονείται αναστατώνοντας τη μικρή κοινωνία. Και ένα κορίτσι ανεβαίνει σ’ ένα φορτηγάκι και εξαφανίζεται στο σκοτεινό δάσος...