Ο Δημοσθένης, ο ήρωάς μας, από μικρός ήταν μισός, αρχικά στο κορμί κι αργότερα στην ψυχή ? κι αυτή η αναπηρία της ψυχής τον συντρόφευε σ' ολάκερη τη ζωή του.

Ο Δημοσθένης μας μισούσε δυνατά και, να σου πω, του ρίχνω δίκιο. Τον βρήκανε δεινά, αλλά και το μίσος δεν τον πήγε πουθενά. Τελικά έχασε πολλά, ακόμα και τον εαυτό του.

Ζωές πολλές μπλέχτηκαν με τη δική του, γαϊτανάκι σωστό κι αυτός στον χορό της οργής και του μίσους χρεώθηκε λάθη κι επιλογές και δε συγχώρησε ποτέ. Ένα σωρό «γιατί» κρέμονταν στα χείλη του κι έμεναν αναπάντητα στη ζωή του.

Σε μπέρδεψα, θαρρώ. Για πάμε απ' την αρχή λοιπόν. Κράτα με κι άκου προσεκτικά, σε παρακαλώ.