Οι Έλληνες με την αναγόρευση κάποιων προσώπων σε θεούς σκοπό είχαν, κατά κύριο λόγο, να τιμήσουν όσους πρόσφεραν εθνικό και κοινωνικό έργο, αλλά συγχρόνως και να αποτελέσουν για τους ανθρώπους πρότυπο προς μίμηση. Οι θεοί δημιουργούνται, για να αποτελούν τα πρότυπα, που θα κατευθύνουν τους ανθρώπους στον δρόμο της αρετής.

Οι Έλληνες ονόμασαν «θεούς» όλους εκείνους που είχαν λάβει οικειοθελώς μέρος στην πνευματική εκστρατεία για την εγκαθίδρυση της ελληνικής κοσμοθεωρίας, με σκοπό να εξημερώσουν τους ανθρώπους, να θεσπίσουν νόμους και να επιβάλλουν την τάξη. Έτσι προήλθε η λέξη «Θεός» από το ρήμα Θέω, που σημαίνει, τρέχω να βοηθήσω, να σώσω, να απελευθερώσω και να αποκαταστήσω. Όποιος αναλάμβανε αυτή την υψηλή και λεπτή αποστολή, πρόσφερε θεϊκό έργο και δικαίως κέρδιζε τον χαρακτηρισμό του Ήρωα και το επίθετο Θεός. Η λέξη θεός ήταν επίθετο. Έτσι, ονομάστηκαν Θεοί οι ήρωες του Ελληνισμού, οι οποίοι αφού μαθήτευσαν στις σχολές των Κενταύρων έτρεξαν για να αποκαταστήσουν την τότε κατατρεγμένη ανθρωπότητα.

Αυτοί πρόσφεραν πρώτοι και για πρώτη φορά τα παρθένα ευεργετήματα στην ανθρωπότητα που ήταν: η σωτηρία, η απελευθέρωση, η ειρήνευση και η αποκατάσταση. Προς τιμή επίσης αυτών των τεσσάρων παρθένων ευεργετημάτων ιδρύθηκε ο Παρθενώνας, ο οποίος αφιερώθηκε στη Θεά Αθηνά, επειδή αυτά ήταν προϊόντα της νόησης και ως εκ τούτου έργα της θεάς Αθηνάς.

Έτσι κατά τους ελληνιστικούς χρόνους η κοινή γνώμη για τους αναγορευμένους ανθρώπους σε θεούς, είναι ότι αυτοί οι θεοί είναι οι Σωτήρες που προσφέρουν, όχι τόσο υλικά αγαθά στους ανθρώπους, όσο περισσότερο πνευματικά και ηθικά. Τέτοιος θεός, σωτήρας, θεωρήθηκε και ο Αλέξανδρος, υιός του 'Αμμωνα Δία, που το έργο του σημάδεψε όλη την οικουμένη.

Αντλώντας τη δύναμη από την ηθική υποχρέωση έναντι των πάτριων ιερών του Ελληνισμού, αποφάσισα να αναλάβω την πρωτοβουλία και να προβώ σε αυτό το τολμηρό διάβημα για την αναβίωση τής -εδώ και 2.352 χρόνια- υφιστάμενης θεοποίησης του Αλεξάνδρου.

Έτσι, όλες οι συγκυρίες της ζωής μου, τόσο οι καλές όσο και οι κακές, με οδήγησαν στο σταυροδρόμι που όφειλα να τολμήσω αυτό που για πολλά χρόνια περιεργαζόταν η ύπαρξή μου.

Πιστεύω ότι η Ιστορία δεν μπορεί να γράφεται με λευκές σελίδες, ούτε με έντεχνες αποσιωπήσεις ή παραχαράξεις σπουδαίων ιστορικών γεγονότων, με σκοπό τον προσεταιρισμό του συνόλου, προκειμένου να εξυπηρετηθούν συμφέροντα αμφίβολης σκοπιμότητας.