Η αποδόμηση του κοινωνικού και η αποενοχοποίηση της απληστίας, η ατομικιστική ευδαιμονία και η αδιαφορία για τον άλλο, η εμπορευματοποίηση των πάντων και η οικολογική αποσύνθεση, συνιστούν τις κύριες παραμέτρους της επικρατούσας σήμερα κοσμοθεωρίας. Αποτέλεσμα τούτων η συσσώρευση του πλούτου σε ολοένα και λιγότερους ανθρώπους, η αύξηση του χάσματος πλούσιων και φτωχών, η εξαθλίωση μεγάλου πληθυσμού της γης.

Η υπέρβαση του ατομοκεντρικού παραδείγματος μπορεί να επέλθει με την κατάδειξη και τη βίωση μιας άλλης υπαρξιακής θεώρησης της ανθρώπινης ζωής.
Στην οποία το πρόσωπο και η κοινωνία, η ελευθερία και η δικαιοσύνη, το τοπικό και το παγκόσμιο, θα αποτελούν διαφορετικές όψεις της αλήθειας.