ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ LACAN, ΤΟΝ POE ΚΑΙ ΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ

Η Lydia H. Liu, καθηγήτρια στη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, επιχειρεί μέσα από μια ιστορική έρευνα των μεταπολεμικών θεωρητικών ανταλλαγών ανάμεσα στις δύο πλευρές του Ατλαντικού να καταρρίψει μια σειρά από διαδεδομένους μύθους που ακόμη κατατρύχουν τη συζήτηση περί «γαλλικής θεωρίας» και «μεταδομισμού». Οι μύθοι αυτοί διαδραματίζουν τον ρόλο του κλεμμένου γράμματος του Edgar Alan Poe, καθώς κρύβονται στο πλέον εμφανές σημείο και παραμένουν κρυμμένοι, μόνο για όσο αρνείται κανείς να αναμετρηθεί με το ιστορικό συμβάν της συνάντησης της κριτικής σκέψης που αρθρώθηκε στη Γαλλία, και πιο συγκεκριμένα της λακανικής ψυχανάλυσης, όχι μόνο με την αμερικανική λογοτεχνία, αλλά και με τις πρωτοποριακές εξελίξεις στις ΗΠΑ στον τομέα της κυβερνητικής, της θεωρίας της πληροφορίας και της θεωρίας παιγνίων. Αν το κλεμμένο γράμμα φτάσει στον προορισμό του, θα διαβάσει κανείς ότι πίσω από την ανάπτυξη από τον Lacan μιας παραδόξως μη-γλωσσολογικής θέασης της γλώσσας, της συμβολικής τάξης και του ασυνειδήτου, κρύβεται εμφανώς η ενασχόλησή του με την αμερικανική θεωρία παιγνίων και την κυβερνητική.

«... ο Lacan, αντί να ενστερνιστεί τη δομιστική γλωσσολογία, ανέπτυξε μια νέα θεωρία γλώσσας και η προτεραιότητα που απέδωσε στα γράμματα, στους αριθμούς, στα κενά, στα συν και στα πλην, καθώς και σε άλλα ιδεογραφικά σύμβολα, ήταν όλα μέρος αυτής της νέας κατανόησης της γλώσσας. Μένει να δειχτεί πώς αυτή η νέα κατανόηση της γλώσσας και της συμβολικής τάξης αρθρώθηκε σε σχέση με την επανεξέταση του Freud και περαιτέρω με την ανακάλυψη του κυβερνητικού ασυνειδήτου». Lydia H. Liu