Ένα αγρίμι που μεγαλώνει χάρη στο ένστικτο επιβίωσης, θέλοντας να ζήσει λίγο καλύτερα, αφήνει το χωριό του. Στον νέο τόπο που καταλήγει, διαπιστώνει πως τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά. Λίγο αργότερα φτάνουν εκεί κάποιοι που πορεύονται διαφορετικά απ' όσους μέχρι τότε είχε γνωρίσει: πιστεύουν πως το είδος τους ξεχωρίζει απ' τα υπόλοιπα, που απλώς επιβιώνουν, χάρη σε αξίες, αρχές και κανόνες ηθικής που θέσπισαν στους αιώνες κάποιοι φωτισμένοι, που πρέπει να διέπουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων ώστε οι κοινωνίες τους να λειτουργούν αρμονικά. Ιδέες, ανθρώπινα νοητικά κατασκευάσματα πρέπει να τηρούν για να 'ναι ευχαριστημένοι οι άνθρωποι, μπορεί κι ευτυχισμένοι, κι όχι να κυνηγάνε υλικά αγαθά.

Το φτωχόπαιδο ασπάζεται τη νέα θεώρηση του κόσμου και σιγά-σιγά δημιουργεί τον προσωπικό του κώδικα ηθικής, βασισμένο σε κανόνες που βρήκε έτοιμους και του άρεσαν κι άλλους που χρειάστηκε να κατασκευάσει μόνος του. Τηρώντας τον καθημερινά, από αγρίμι μετατρέπεται σε "δράκο" που παλεύει όχι για το προσωπικό συμφέρον του, μα για να καλύψει ανάγκες της κοινότητας και των αδύναμων μελών της, παιδιών, γέρων, αρρώστων, αυτές προέχουν, έπονται οι προσωπικές. Ζώντας έτσι, δεν σπαταλάει τη ζωή του κυνηγώντας την ουρά του, καταφέρνει να ξεφύγει απ' τη μοίρα που κάποιοι του τάξανε κι από τυπικό αρσενικό της πιο χαμηλής κοινωνικής τάξης να γίνει άντρας. 'Ανθρωπος.