ME ΕΝΣΩΜΑΤΩMENO ΤΟ ΦΩΤΟΡΟΜΑΝΤΣΟ

Οι αναρίθμητοι βιογράφοι του Ανδρέα Μπρετόν μνημονεύουν συχνά τις περίφημες ανασκαφές στις αχανείς τοποθεσίες όπου άνθιζαν, άλλοτε, τα επίνητρα της Κραταιγόνας και αποκαλύφθηκε στις μέρες μας γάτα ονόματι Ηλικία να χαράζει συλλαβικά τη μυστηριώδη και άφαντη πλέον εντολή: Imprimatur (ήτοι Φύλακες Γρηγορείτε). Την ίδια νύχτα, μάλιστα, προέκυψε το ακαταλόγιστο αξίωμα της «αυτοκαταστροφής των βιβλίων» και άρχισαν να διασπείρονται εκείνα τα θρυλικά φληναφήματα για κάτι κλεψύδρες του κυματικού Μάγου του Ροζ. Ζήσαμε επικίνδυνες μέρες, ασφαλώς είδαμε με τα μάτια μας εικόνες Ελλήνων ιππέων του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου να εμφανίζονται ξαφνικά σε καθρέφτες κεντρικών ξενοδοχείων της αλλοδαπής και εκείνον τον ακατονόμαστο Νίκωνα να παρασύρεται αμετανόητος σε οράματα και διοράματα μιας μηχανικής ευωδίας με ιδιάζουσα, εκρηκτική φωτογένεια. Αλλά εμείς, μέσω της επουράνιας τυπογραφίας, θα οδηγηθούμε με βεβαιότητα στην ανακάλυψη της Ομηρικής, ίσως δε, και σε άλλες φαντασμαγορίες!

Όλοι διεκδικούν τον κόσμο - Αγνωστο γιατί. Ο φωτογράφος τον αποκτά σε χρόνο παρελθόντα. Ο συγγραφέας σε χρόνο μέλλοντα. Το πεδίο της συνάντησής τους είναι ένα διαχρονικό, πολυτάραχο φωτο/ρομάντσο: Μυθολογίες φωτογραφικών εικόνων. Ιστορίες με λάμψεις. Το λεξιλόγιο του κυνηγού της εικόνας: Οπλίζεις, σκοπεύεις και τραβάς. Εκτελέσεις φωτός. Οι στιγμιαίες φωτογραφίες του βιβλίου αυτού δεν διεκδικούν αναγκαστικά μέρισμα του διογκούμενου θρύλου, υπάγονται όμως στη μυθοπλασία του. Είμαστε οι φωτογραφίες των κεκοιμημένων. Γι' αυτό φωτογραφίζουμε αφειδώς παιδιά.

Ας γίνει τουλάχιστον σαφές ότι τα Επιχειρήματα που συμψηφίζονται με τις φωτογραφίες, μολονότι συνδιαλέγονται, τρόπον τινά, με συγγραφείς άλλων ρυθμών, δεν γράφτηκαν από φωτογράφο, ούτε απευθύνθηκαν σε φωτογραφίζοντες αποκλειστικά. Αλλά ο κόσμος κερδίζεται με απραξία, ισχυρίζεται το Tαό. Εμπράκτως, οι περισσότεροι φωτογραφίζουν με το ένα μάτι κλειστό, εστιάζοντας στο φως. Αυτό το μάτι κατηύθυνε, λίγο πολύ, και τούτα τα κείμενα.