Θέλει κότσια να υψώσεις τη γροθιά στο άπειρο σύμπαν, γιατί ο κόσμος μίκρυνε από μυστήρια μυστικά, όπου καταπατιούνται οι άνθρωποι και δεν σαλεύει τίποτα δεν κάθονται να στοχαστούν, πως η ελευθερία και η πίστη είναι οι αξίες που κατακλύζουν τα έργα τους, όταν σκιά και σιωπή βασιλεύει στα καλντερίμια. Στου καιρού την ατελεύτητη ανθοφορία ανοιγμένων μπουμπουκιών μελίσσια ζουζουνίζουν, κανείς δεν ξεκουράζεται απ΄του βασανισμού την πεζοπορία, κάθονται γαλήνια σταυροκοπιούνται, υψώνοντας τα μάτια στ' άναρχο σύμπαν, την κρυμμένη σ΄αυτούς και ξεχασμένη αναζήτηση φλόγα τους...