"Μεταφράζω με τον τρόπο μου: η Εξουσία, σε όποιον τόπο κι αν αξιώνει να δεσπόσει, θα βρίσκει αντιφρονούντες που δεν είναι ωστόσο πρόθυμοι να την αντικαταστήσουν με μια καλύτερη. Οι αντιφρονούντες θα είναι πάντα έτοιμοι να χαλάσουν τα σχέδια μιας κοινωνίας, που πασχίζει να κλειστεί στις αυταπάτες της και να κλείσει τους ανθρώπους στις ιεραρχίες της. Αυτοί θα αρπάξουν όλες τις ευκαιρίες για να εξάψουν συλλογικές πρωτοβουλίες, να ρίξουν τα στεγανά, να κάνουν τα πράγματα, τις ιδέες και τους ανθρώπους να κυκλοφορούν ελεύθερα, να κάνουν τον πάσα έναν ικανό να αντιμετωπίζει κατάματα τις συγκρούσεις, αντί να τις συγκαλύπτει. Αν δεν κάνω λάθος, η γλώσσα αυτή δεν τρέφεται από την ψευδαίσθηση μιας καλής κοινωνίας, απαλλαγμένης από αντιφάσεις. Αν εμπνεύσει δράσεις ενός νέου είδους στα χρόνια που έρχονται, αν ακούγοντάς την ομάδες περισσότερες απ' ό, τι άλλοτε μάθουν να θέλουν το δυνατό χωρίς να χάνουν την αίσθηση του πραγματικού, τότε θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η επανάσταση έχει πια ωριμάσει."