Ο Miguel Labordeta Subias (Μιγέλ Λαμπορδέτα Σουμπίας) γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου του 1921 στη Zaragoza και πέθανε αιφνιδίως την 1η Αυγούστου του 1969, πάλι στη Zaragoza. Ανήκει στους μεγάλους λησμονημένους της ισπανικής ποίησης του 20ού αιώνα και, ως εκ τούτου, μοιράζεται το κοινό πεπρωμένο των δημιουργών εκείνων που, παρότι δεν μερίμνησαν για τη δόξα και την υστεροφημία τους, έρχεται κάποτε η ώρα που ανακαλύπτονται και αναγνωρίζονται από τις επόμενες γενιές, συνήθως αργά κι ενίοτε επιπόλαια. Το κυρίαρχο συστατικό της ποίησής του, το οποίο αποκρυσταλλώνει όλες τις επιδράσεις και τις αναφορές και αποτελεί ασύγχυτο σήμα κατατεθέν του, είναι η εξπρεσιονιστική γραφή, ήτοι η σφοδρότητα και η σπασμωδικότητα της διατύπωσης ("λυρικό της τραχύτητας" τον χαρακτήρισε ο Rafael Ballestreros), ως μοναδικός τρόπος έκφρασης της καταπληξίας για το απερινόητο της ύπαρξης καθώς και της διαμαρτυρίας για την κοσμική εγκατάλειψη και την ηθική αποσάθρωση, ως υποκειμενικό αισθητικό σύστοιχο της ανελέητης απειρομορφίας μίας δυσμενούς αντικειμενικότητας. Φιλοδοξία της παρούσας ανθολογίας είναι η ανάσυρση από τη λήθη και η ανάδειξη ενός -ακόμα- παραγνωρισμένου ποιητή, όχι επειδή είναι παραγνωρισμένος, αλλά επειδή είναι εξαίρετος.