O Στέφανος Νταλής λίγο μετά την κατοχή, λέει στην αγαπημένη του:

«Η γενιά μου, Θάλεια, είναι γεμάτη από φανατισμένους ιδεολόγους και φαντασμένους ουτοπιστές, που θεωρούν ότι μπορούν σε μια μέρα να αλλάξουν τον κόσμο. Από την μια μεριά είναι μεγαλείο, από την άλλη τραγωδία. Και είναι παράξενο το ότι η δυστυχία και το μίσος συναρπάζουν περισσότερο τους ανθρώπους από ότι η ευτυχία και η αγάπη. Έτσι γίνονται οι πόλεμοι, οι σφαγές και οι καταστροφές. Και τότε συμβαίνουν πράγματα που είναι αδύνατον να τα φανταστείς, αλλά τα δέχεσαι επειδή απλά έτσι συμβαίνουν...»

Ο κεντρικός ήρωας, ο Ιδομενέας, από Δεσμώτης στην πατρίδα του γίνεται Λυώμενος στην Νέα Υόρκη, όπου εκτυλίσσεται η ιστορία στην δεκαετία του '80. Αφιονισμένος με το πάθος της κατάκτησης του πλούτου, προσπαθεί να ανέβει στον γλιστερό βράχο του Αμερικάνικου ονείρου που συντρίβει τους περισσότερους. Αλλά όταν γνωρίζει τον σοφό Αστέρη Ματάκο, όλα ανατρέπονται και αλλάζουν, εκεί στην Πέμπτη Λεωφόρο, στο χωνευτήρι του κόσμου, όπου βλέπει θάματα και πράματα. Τι είδε και πως τελικά άλλαξαν όλα;

Ο συγγραφέας παρουσιάζει μια σπάνια οξυδερκή ματιά στη ζωή των ανθρώπων, η οποία είναι μια ιεροτελεστία που ταλαντεύεται από το συν άπειρο μέχρι το μείον άπειρο, με τραγωδίες που προκαλούνται κυρίως από την ασέβεια και την ύβρη των ανθρώπων προς τους Θεούς και τους νόμους της φύσεως. Όμως μετά έρχεται η Νέμεσις και τιμωρούνται δίχως οίκτο και έλεος, ενώ κάποιες φορές η ευφυΐα όχι μόνον δεν μπορεί να αποτρέψει τις τραγωδίες, αλλά συχνά τις προκαλεί.