"Η θαυμαστή μπαλωματού" είναι μια απλή φάρσα, σε καθαρό κλασικό ύφος, όπου περιγράφεται το πνεύμα μίας γυναίκας, όπως είναι όλες οι γυναίκες, και γίνεται, συγχρόνως και με τρυφερό τρόπο, ένας απολογητής της ανθρώπινης ψυχής. Έτσι που, η Μπαλωματού είναι ένας τύπος και ένα αρχέτυπο ταυτόχρονα είναι, την ίδια στιγμή, ένα πρωταρχικό πλάσμα και ένας μύθος της καθαρά ανικανοποίητης ψευδαίσθησής μας. Μέσω της Μπαλωματούς ο Λόρκα επιθυμεί να εκφράσει τον αγώνα της πραγματικότητας με τη φαντασία που υπάρχει στο υπόβαθρο κάθε πλάσματος.
Ο ίδιος ο Λόρκα χαρακτηρίζει αυτό το έργο ως μια "βίαιη φάρσα σε δύο πράξεις και έναν πρόλογο".
Μολαταύτα, το θέμα του, κατά μία έννοια, πηγαίνει πέρα από τη φάρσα, καθόσον ταιριάζει περισσότερο με το χαμόγελο και το στυλιζαρισμένο ύφος εν ολίγοις, είναι μια "κωμική και χιουμοριστική κραυγή", η οποία είναι και η μοναδική μη τραγική φάρσα του Λόρκα. Ακόμα κι έτσι όμως δεν ανήκει στο είδος της κωμωδίας όπως την έχουμε συνηθίσει, αλλά είναι ένα ποιητικό έργο που έχει grotesque στοιχεία και χαρακτήρες.