Το καλοκαίρι του 1962 που έγινε η μαζική φυγή των Ελλήνων από την Αίγυπτο, κυρίως από την Αλεξάνδρεια, μια χήρα με την δεκαπεντάχρονη κόρη της φθάνουν στην Αθήνα. Μια μονοκατοικία στο κέντρο γίνεται πανσιόν για να δώσει διέξοδο στην επιβίωση τους. Στεγάζει νέους και νέες από την Ικαρία, την Κρήτη και την Αλεξάνδρεια που φεύγουν από τον τόπο και τους γονείς τους για να σπουδάσουν ή να δουλέψουν στην Αθήνα. Αυτοί οι έφηβοι με τις τόσο διαφορετικές καταβολές και νοοτροπίες προσπαθούν να συμβιώσουν και να βρουν τον δρόμο τους.

Η Ελλάδα, στις αρχές της δεκαετίας του 60, κυριαρχείται από πολιτική αστάθεια και οικονομικό πρόβλημα μετά από ένα παγκόσμιο πόλεμο και ένα εμφύλιο σπαραγμό και η νεολαία της πασχίζει να μορφωθεί και να σταδιοδρομήσει. Ελπίδες για ένα αβέβαιο μέλλον, προσπάθειες, απογοητεύσεις, άγχη, έρωτες και πολλά ανθρώπινα συναισθήματα γεννιούνται στην πανσιόν.

Η νεανική αυτή ιστορία γράφεται με τον τρόπο που είδε και έζησε τα γεγονότα η δεκαπεντάχρονη κόρη και σκιαγραφεί την τότε εικόνα της Αθήνας, της Αλεξάνδρειας, της Ικαρίας, της Κρήτης και της Λήμνου καθώς και την γενική νοοτροπία της εποχής.