Η μαύρη κλωστή της ηλικιωμένης Ισιδώρας τυλίγει -άλλοτε σφιχτά, άλλοτε χαλαρά- τις μνήμες, τις ενοχές, τις απουσίες, τις επιθυμίες, τις συγκλίσεις και τις αποκλίσεις των οικείων της. Πώς βίωσαν το θάνατό της• η εγγονή της, οι δύο γιοι της, ο αγαπημένος παιδικός της φίλος και η γυναίκα που τη φρόντιζε; Έξι μόνο μέρες απ' τη ζωή τους, σε διάστημα ενάμισι έτους, συνθέτουν το ψηφιδωτό μίας δύσκολης, προσωπικής και διαπροσωπικής συνέχειας. Μια λοξή νουβέλα, όπου το ονειρικό εμπλέκεται με το πραγματικό, το νηφάλιο με το παροξυσμικό, το αισθησιακό με το πένθιμο, το παρόν με το παρελθόν, στην προοπτική ανάδειξης του θανάτου ως την πιο αλλόκοτη εκδοχή της ζωής.