Το κείμενο αυτό είναι ταυτόχρονα επιστημονική μελέτη και εμπιστευτική επιστολή σε γονείς που σκέφτονται. Απευθύνεται σε συνήθεις γονείς, που μέσα σε συνήθεις οικογένειες ανατρέφουν συνήθη παιδιά. Και στην πορεία συναντούν δυσκολίες, απορίες, προβλήματα, ίσως και αδιέξοδα.

Όλο και συχνότερα, αυτοί οι συνήθεις γονείς θέτουν το ερώτημα: Μήπως το παιδί χρειάζεται ψυχολόγο;.

Η εμπειρία και ο στοχασμός, ωστόσο, με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, κατά κανόνα, τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν! Αυτή η ανοιχτή επιστολή, λοιπόν, εξηγεί με τρόπο κατανοητό τι σημαίνει η σχέση γονιού-παιδιού, τι περιμένει το παιδί απ τους γονείς του, πώς μπορεί να στέκεται ο γονιός στη θέση του και πώς ν αντιμετωπίζει τα προβλήματα που εκδηλώνονται με συμμετοχή του παιδιού. Παράλληλα, εκθέτει τη θεμελιώδη λογική και συγκεκριμένες οδηγίες, που μπορούν να υποστηρίξουν την τέχνη του γονιού. Μια τέχνη βασισμένη σε δύο πράγματα που κάθε συνήθης γονιός μπορεί να προσφέρει στο παιδί του: αγάπη και κανόνες.

Ένα βιβλίο-κοινωνική παρέμβαση ως προς τη γονεϊκή λειτουργία, που διαβάστηκε, αγαπήθηκε και συζητήθηκε όσο λίγα, επανακυκλοφορεί σε νέα εμπλουτισμένη μορφή η οποία απαντά και στο αγωνιώδες ερώτημα: "Και τι κάνουμε τώρα που το θέμα έχει στραβώσει και το παιδί έχει ξεφύγει;".