O αρχιτέκτονας Γιάννης Κούκης (γεν. 1941, Αθήνα) δραστηριοποιείται στην Ελλάδα μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1970, συνεργαζόμενος για ένα μεγάλο διάστημα, με τον φίλο και νεότερο συμφοιτητή του στο Πολυτεχνείο της Καρλσρούης ’γγελο Αλτσιτζόγλου (1945-2005) και κατά καιρούς και με άλλους αρχιτέκτονες. Με το έργο του διαφοροποιείται με σαφήνεια τόσο από τον διεθνή φονξιοναλισμό και τον υστερομοντέρνο φορμαλισμό όσο και από τη μεταμοντέρνα εικονογραφία, ακολουθώντας από την αρχή μια έρευνα πάνω στις ανθρωπολογικές, χωρικές και γεωμετρικές συνιστώσες του αρχιτεκτονικού έργου.

Η αρχιτεκτονική του Γιάννη Κούκη, όπως και ο λόγος του για την αρχιτεκτονική, υπόκειται σε πολλαπλές αναγνώσεις, κάποιες από τις οποίες επιχειρούν οι έξι συγγραφείς, αρχιτέκτονες και θεωρητικοί, που συμμετέχουν με κείμενά τους στο βιβλίο που, με τη δίγλωσση έκδοσή του, φιλοδοξεί να κάνει γνωστό το έργο του αρχιτέκτονα σε ένα ευρύτερο διεθνές κοινό.