Το παρόν βιβλίο υπερασπίζεται την αντίληψη ότι για το καλό ή κακό βιβλίο, για τα ευτυχή άλματα ή τα ολισθήματα και τις οπισθοχωρήσεις της παιδικής λογοτεχνίας, ο συγγραφέας δεν είναι πάντα ο φυσικός αυτουργός, ως είθισται να τον σκεφτόμαστε, αλλά μάλλον ο ηθικός αυτουργός και με μειωμένη ευθύνη. Συνηγορεί δηλαδή υπέρ της άποψης ότι μεγάλο μέρος των βιβλίων της παιδικής λογοτεχνίας, των χαρακτηριστικών τους, της αισθητικής και των προκλήσεων που εμφανίζουν, καθορίστηκε από τους χειρισμούς και τις αποφάσεις των εκδοτών.

Στον τίτλο του βιβλίου, "Εκδότες, βιβλία, παιδιά", προτάσσεται ο όρος "εκδότες", επιδιώκοντας και με αυτόν τον τρόπο να επισημανθεί ο σημαντικός ρόλος τους σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση του βιβλίου για παιδιά, κυρίως του λογοτεχνικού, και τις αντιλήψεις που το περιβάλλουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι και οι άλλοι δύο όροι που απαρτίζουν τον τίτλο, "βιβλία και παιδιά", που προφανώς υπονοούν "βιβλία για παιδιά", δεν εξετάζονται παράπλευρα και συμπληρωματικά. Στο κέντρο των προβληματισμών βρίσκονται οι ιδιαιτερότητες των βιβλίων για παιδιά, και ως προς την υλική πλευρά τους και ως προς τα χαρακτηριστικά εκείνα που τα προσδίδουν ταυτότητα και κτίζουν τα νοήματά τους, καθώς και οι προκλήσεις που εμφανίζουν ως "αντικείμενα προς διαπραγμάτευση" από την εκδοτική κοινότητα.